Zeezout wordt gewonnen door zeewater in te dampen en wordt gebruikt als een ingediënt in de keuken en sommige cosmetische producten. In het zeewater bevinden zich diverse zouten in opgeloste toestand. Eén liter zeewater bevat ongeveer 35 gram zouten:
24 gram
natriumchloride 5 gram
magnesiumchloride 4 gram
natriumsulfaat 0,7 gram
calciumchloride 0,8 gram
magnesiumbromide Door deze samenstelling heeft zeezout een andere smaak dan keukenzout dat voornamelijk uit natriumchloride bestaat. Zeezout wordt door sommigen beschouwd als een gezonder alternatief voor keukenzout. In verschillende landen waaronder
China en
India was zeezout de enige bron voor zout. De verkoop van zeezout was een grote bron van inkomsten voor de regering. Rond 110 v.Chr. werd in China door de toenmalige heerser
Wu van Han het monopolie op de zouthandel opgeëist. Illegale handel werd bestraft met de doodstraf. In 1930 stelde het Britse bestuur van India een belasting in op zout. Dit leidde tot de beroemde zoutmars van 12 maart tot 5 april die werd aangevoerd door
Mahatma Gandhi. Demonstratief liepen ze liever naar de zee om eigen zout te winnen dan dat ze belasting betaalden over het zout.
De winning van zeezout
Zout wordt hier gewonnen door het zeewater te laten verdampen. Om zeezout uit de zee te halen worden lage muurtjes langs de zee gebouwd. Achter de muurtjes liggen grote vierkante kuilen (bekkens of
zoutpannen). De Romeinen hebben als eerste zoutpannen aangelegd. Langzaam stroomt het zeewater van het ene bekken naar het andere. Van grotere naar kleinere. Zo legt het water ongeveer 60 kilometer af. De zon verhit het water steeds meer. Als het helemaal verdampt is, blijft het zout over. Hierna wordt het zout goed schoongemaakt. Verschillende gebieden in de wereld produceren speciaal zeezout, voorbeelden hier van zijn: Frankrijk, Ierland. Zeezout uit
Hawaï kan een roodbruine kleur hebben wat veroorzaakt wordt door de ijzerhoudende vulkanische grond waarop het wordt gewonnen.
Een
lagune is een soort meer dat ontstaat tussen een strand en een
schoorwal of strandwal. De lagune kan nog een verbinding met de zee hebben. Lagunes treft men ook aan bij sommige
koraalriffen. Het ontstaan van een lagune kan vooral in verband worden gebracht met de stromingsrichting van het water en het op deze manier ontstaan van een schoorwal voor de lagune. Een bekende lagune is de
Lagune van Venetië bij Venetië.
Een schoorwal is een landtong die gevormd wordt door afzetting van zand in een bocht van de zeekust, en die die bocht op deze manier geheel of gedeeltelijk afsluit van de open zee, veelal evenwijdig aan de kust. Het afgesloten gebied krijgt naargelang de omstandigheden de volgende naam:
haf als er een rivier in uitmondt
lagune als er geen rivier in uitmondt
kustmeer als het volledig afgesloten is
Indien de schoorwal de verbinding vormt tussen een eiland en de vaste wal wordt hij meer specifiek
tombolo genoemd.
Een
haf (ook: etang) is een groot strandmeer, direct gelegen aan zee maar daarvan afgesloten door een schoorwal. Het ontstaat gewoonlijk door aanslibbing van zeeklei maar kan ook weer uitspoelen. Verschil tussen het haf en de lagune is dat in de laatste geen rivier uitmondt.
