| BEVOLKING - (deel 3) |
Populatie
In de biologie is een populatie een aantal van alle organismen van dezelfde groep of soort die in een bepaald geografisch gebied leven en in staat zijn om zich geslachtelijk voort te planten. Het gebied van een seksuele populatie is het gebied waar kruising mogelijk is tussen elk paar in het gebied en waarschijnlijker dan kruising met individuen uit andere gebieden. In de sociologie verwijst de bevolking naar een verzameling mensen. Demografie is een sociale wetenschap die de statistische studie van populaties met zich meebrengt. Bevolking, in eenvoudiger termen, is het aantal mensen in een dorp, stad, regio, land of wereld; populatie wordt meestal bepaald door een proces dat telling wordt genoemd (een proces van het verzamelen, analyseren, samenstellen en publiceren van gegevens).
Populatiegenetica (ecologie)
De populatiegenetica is een onderdeel van de biologie dat zich bezighoudt met de genetica van populaties. Zij heeft een aantal problemen in het typologisch denken in de biologie opgelost. Vooral de laatste tijd zijn de uitbreidingen en aanvullingen van de onderzoekingen van afzonderlijke individuen, die tot dan toe als eenheden van het evolutieproces en als representanten van hun soort hadden gegolden, belangrijker geworden met waarnemingen en 'proeven' en hun statistische verwerking. Het werd steeds belangrijker ook de gemeenschap van de soort nader te bestuderen. Deze wetenschap van de populatiegenetica dringt diep door in de werkwijzen van genetische veranderingen en omvat resultaten van kwantitatief-statistische en experimentele aard op de genverhoudingen en de verschuivingen in de kenmerken binnen een populatie. Wat is een populatie? Een populatie (Johanssen, 1903) is de gemeenschap van kruisende individuen in een bepaald geografisch gebied. Ieder individu daarin beschikt over een deel van het totale allelenbezit, de genenpool van de populatie. Een wetmatigheid in deze genetica wordt beschreven door de wet van Hardy-Weinberg. Dit is een wetmatigheid uit de populatiegenetica. Het werd genoemd naar de Britse wiskundige Godfrey Harold Hardy en de Duitse natuurkundige Wilhelm Weinberg, die het principe in 1908 onafhankelijk van elkaar ontdekten. Aan de hand van deze wet kan men uitgaande van het fenotype, de frequentie van de genotypes berekenen, en omgekeerd. Deze onderscheidt twee modellen:
De ideale populatie met zijn erfelijke constante.
De reële populatie die in tegenstelling tot de vorige zich ontwikkelt.
Gekende theoretische populatiegenetici zijn o.a. Godfrey Harold Hardy, Sewall Wright, J. B. S. Haldane en Ronald Fisher. Gekende populatiegenetici in het forensisch onderzoek en in de genetische genealogie zijn o.a. Maarten Larmuseau en Jean-Jacques Cassiman.
Wereldbevolking
Volgens het United States Census Bureau was de wereldbevolking in 2019 ongeveer 7,55 miljard en dat het aantal van 7 miljard werd overtroffen op 12 maart 2012. Volgens een afzonderlijke schatting van de Verenigde Naties bedroeg de wereldbevolking in oktober 2011 meer dan zeven miljard, een mijlpaal die ongekende uitdagingen en kansen biedt voor de hele mensheid, volgens UNFPA. Volgens documenten gepubliceerd door het United States Census Bureau, bereikte de wereldbevolking 6,5 miljard op 24 februari 2006. Het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties heeft 12 oktober 1999 aangewezen als de dag waarop de wereldbevolking ongeveer 6 miljard bedroeg. Dit was ongeveer 12 jaar nadat de wereldbevolking in 1987, 5 miljard bereikte, en zes jaar nadat de wereldbevolking in 1993 5,5 miljard bereikte. De bevolking van landen zoals Nigeria is niet eens op enkele miljoenen na bekend, dus er is een aanzienlijke foutmarge in dergelijke schattingen. Onderzoeker Carl Haub berekende dat er in de afgelopen 2000 jaar waarschijnlijk meer dan 100 miljard mensen zijn geboren.
In de demografie is de wereldbevolking het totale aantal mensen dat momenteel leeft, en werd geschat dat het in maart 2020 7.800.000.000 mensen heeft bereikt. In 2023 zit men al boven de 8 miljard. Het duurde meer dan 2 miljoen jaar van de prehistorie tot ongeveer rond 1800 voor de wereldbevolking 1 miljard bereikte en slechts 200 jaar om dan 8 miljard te bereiken. De wereldbevolking heeft een voortdurende groei doorgemaakt na de Grote Hongersnood van 1315-1317 en het einde van de Zwarte Dood (1347 tot 1352) De hoogste globale bevolkingsgroei, met stijgingen van meer dan 1.8% per jaar, vond plaats tussen 1955 en 1975 – piekend bij 2.1% tussen 1965 en 1970. Het groeipercentage daalde tussen 2010 en 2015 tot 1,2% en zal naar verwachting in de loop van de 21e eeuw verder dalen. De wereldbevolking neemt nog steeds toe, maar er is aanzienlijke onzekerheid over het langetermijntraject als gevolg van veranderende vruchtbaarheidscijfers en sterftecijfers. Het Ministerie van Economie en Sociale Zaken van de V.N. projecteert tussen 9 -10 miljard mensen tegen 2050, en geeft een betrouwbaarheidsinterval van 80% van 10-12 miljard tegen het eind van de 21ste eeuw. De totale jaarlijkse geboorten waren het hoogst in de recente jaren '80 met ongeveer 139 miljoen en vanaf 2011 om hoofdzakelijk constant op een niveau van 135 miljoen te blijven, terwijl de sterfgevallen 56 miljoen per jaar bedroegen en naar verwachting tot 80 miljoen per jaar tegen 2040 zouden toenemen.
De mediane leeftijd van de wereldbevolking werd geschat op 30,4 jaar in 2018. Zie Worldometer - Real time wereld statistieken. Klik hier
Bevolking per regio Zie ook worldometers. Klik hier.
Zes van de zeven continenten van de aarde worden permanent op grote schaal bewoond. Azië is het dichtstbevolkte continent, met 4,8 miljard inwoners (2023) die goed zijn voor 60% van de wereldbevolking.
De twee meest bevolkte landen ter wereld, China en India, vormen samen ongeveer 36% van de wereldbevolking.
Afrika is het op een na dichtstbevolkte continent, met ongeveer 1,5 miljard mensen (2023), of 18% van de wereldbevolking.
De 742 miljoen mensen in Europa vormen vanaf (2023) 9% van de wereldbevolking,
Latijns-Amerikaanse en Caribische regio's ongeveer 666 miljoen (8%) herbergen.
Noord-Amerika, voornamelijk bestaande uit de Verenigde Staten en Canada, heeft een bevolking van ongeveer 379 miljoen (2023) (4.6%).
Oceanië, de minst bevolkte regio, heeft ongeveer 45,6 miljoen inwoners (0,5%). Antarctica heeft slechts een zeer kleine, fluctuerende bevolking van ongeveer 1200 mensen die hoofdzakelijk in polaire wetenschapsposten verblijven.
Zie ook populationpyramid /bevolkingsgrootte per land in 2023. Klik hier.
# Top tien landen met grootste bevolking, afgeronde getallen. 2000 2015 2023 02 India 1.053.000.000 1.311.000.000 1.428.000.000 01 China 1.270.000.000 1.376.000.000 1.425.000.000 03 Verenigde Staten 283.000.000 322.000.000 339.000.000 04 Indonesië 212.000.000 258.000.000 277.000.000 05 Pakistan 136.000.000 208.000.000 240.000.000 07 Nigeria 123.000.000 182.000.000 223.000.000 06 Brazilië 176.000.000 206.000.000 216.000.000 08 Bangladesh 131.000.000 161.000.000 172.000.000 09 Rusland 146.000.000 146.000.000 144.000.000 10 Mexico 103.000.000 127.000.000 128.000.000 Wereld totaal 6.127.000.000 7.349.000.000 4.592.000.000
Lijst van grootste metropolen 2023. Klik hier.
Schattingen van de wereldbevolking door hun aard zijn een aspect van de moderniteit, alleen mogelijk sinds het tijdperk van ontdekking. Vroege schattingen voor de wereldbevolking dateren uit de 17e eeuw: William Petty schatte in 1682 de wereldbevolking op 320 miljoen (moderne schattingen die bijna het dubbele van dit aantal bedragen); tegen het einde van de 18e eeuw varieerden de schattingen bijna een miljard (in overeenstemming met moderne schattingen). Meer verfijnde ramingen, die door continenten worden verdeeld, werden gepubliceerd in de eerste helft van de 19de eeuw, bij 600 miljoen tot 1 miljard in de vroege jaren 1800 en bij 800 miljoen tot 1 miljard in de jaren 1840. Het is moeilijk voor schattingen om beter te zijn dan ruwe benaderingen, omdat zelfs moderne bevolkingsschattingen beladen zijn met onzekerheden in de orde van grootte van 3% tot 5%.
Oude en postklassieke geschiedenis
Schattingen van de bevolking van de wereld op het moment dat de landbouw ontstond in ongeveer 10.000 voor Christus varieerden tussen 1 miljoen en 15 miljoen. Zelfs eerder, genetisch bewijsmateriaal suggereert dat rond 74.000 v.Chr. er volgens de catastrofetheorie van Toba tussen 1.000 en 10.000 mensen zouden geweest zijn. Daarentegen, wordt geschat dat ongeveer 50-60 miljoen mensen in het gecombineerde oostelijke en westelijke Romeins Imperium in de 4de eeuw na Christus leefden.
De Pest van Justinianus- die voor het eerst ontstond tijdens het bewind van de Romeinse keizer Justinianus I- zorgde ervoor dat de Europese bevolking tussen de 6e en 8e eeuw na Christus met ongeveer 50% daalde. De bevolking van Europa was meer dan 70 miljoen groot in 1340. De Zwarte Pandemie van de Dood van de 14de eeuw kan de bevolking van de wereld van naar schatting 450 miljoen in 1340 tot tussen 350 en 375 miljoen in 1400 verminderd hebben; het duurde 200 jaar voordat de bevolkingscijfers zich herstelden. De bevolking van China daalde van 123 miljoen in 1200 tot 65 miljoen in 1393, vermoedelijk van een combinatie van Mongoolse Rijk, hongersnood.
Vanaf 2 na Christus hield de Han-dynastie van het oude China consistente familieregisters bij om de belastingen en arbeidstaken van elk huishouden goed te kunnen beoordelen. In dat jaar, werd de bevolking van Westelijke Han geregistreerd op 57.671.400 individuen in 12.366.470 huishoudens, dalend tot 47.566.772 individuen in 9.348.227 huishoudens. Bij de oprichting van de Ming-dynastie in 1368, werd de bevolking van China geraamd dicht bij 60 miljoen. Tegen het einde van de dynastie in 1644, kan het 150 miljoen hebben benaderd. De bevolking van Engeland bereikte naar schatting 5.6 miljoen in 1650 en 2.6 miljoen in 1500. De nieuwe gewassen die vanuit Amerika naar Azië en Europa door Portugese en Spaanse kolonisten in de 16de eeuw werden gebracht worden, verondersteld een bijgedragen aan de bevolkingsgroei. Sinds de introductie van traditionele Afrikaanse gewassen door Portugese handelaren in de 16de eeuw, zoals maïs en cassave steeg eveneens de bevolking in Europa.
De precolumbiaanse bevolking van Amerika is onzeker; historicus David Henige noemde het "de meest onbeantbare vraag ter wereld.". Tegen het eind van de 20ste eeuw, schatte men het aantal mensen op 55 miljoen. Ontmoetingen tussen Europese ontdekkingsreizigers en bevolkingsgroepen in de rest van de wereld introduceerden vaak lokale epidemieën van buitengewone hevigheid. Volgens de meest extreme wetenschappelijke beweringen stierf maar liefst 90% van de Indiaanse bevolking van de Nieuwe Wereld aan oude wereldziekten zoals pokken en mazelen. Door de eeuwen heen, hadden de Europeanen hoge graden van immuniteit tegen deze ziekten ontwikkeld, terwijl de inheemse volkeren geen dergelijke immuniteit hadden.
Percentage urbanisatie. Slechts 3% van de wereldbevolking woonde in stedelijke gebieden in 1800; dit percentage was gestegen tot 47% in 2000 en bereikte 50,5% in 2010. Tegen 2050 kan het aandeel 70% bereiken."
Tijdens de Europese landbouw- en industriële revoluties nam de levensverwachting van kinderen dramatisch toe. Het percentage kinderen geboren in Londen dat vóór de leeftijd van vijf stierf daalde van 74.5% in 1730-1749 tot 31.8% in 1810–1829. Tussen 1700 en 1900, nam de bevolking van Europa van ongeveer 100 miljoen tot meer dan 400 miljoen toe.
De bevolkingsgroei in het Westen groeide sneller na de invoering van vaccinatie en andere verbeteringen in de geneeskunde en sanitaire voorzieningen. De verbeterde materiële voorwaarden leidden in Groot-Brittannië in de 19de eeuw tot de bevolking van 10 miljoen tot 40 miljoen. De bevolking van het Verenigd Koninkrijk bereikte 60 miljoen in 2006. De Verenigde Staten zagen hun bevolking groeien van ongeveer 5.3 miljoen in 1800 tot 106 miljoen in 1920, meer dan 307 miljoen in 2010.
De eerste helft van de 20e eeuw in het keizerlijk Rusland en de Sovjet-Unie werd gekenmerkt door een opeenvolging van grote oorlogen, hongersnoden en andere rampen die grootschalige bevolkingsverliezen veroorzaakten (ongeveer 60 miljoen overtollige sterfgevallen). Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie daalde de Russische bevolking aanzienlijk – van 150 miljoen in 1991 tot 143 miljoen in 2012 – maar tegen 2013 leek deze daling te zijn gestopt.
Veel landen in de ontwikkelingslanden hebben sinds het begin van de 20e eeuw te maken gehad met een zeer snelle bevolkingsgroei als gevolg van economische ontwikkeling en verbeteringen in de volksgezondheid. De bevolking van China steeg van ongeveer 430 miljoen in 1850 tot 580 miljoen in 1953 en bedraagt nu meer dan 1,3 miljard. De bevolking van het Indiase subcontinent, dat in 1750 ongeveer 125 miljoen bedroeg, steeg tot 389 miljoen in 1941; vandaag zijn India, Pakistan en Bangladesh samen goed voor ongeveer 1.63 miljard inwoners. Java had ongeveer 5 miljoen inwoners in 1815; zijn huidige opvolger, Indonesië, heeft nu een bevolking van meer dan 140 miljoen. In enkel eeuwen is de bevolking van Brazilië van ongeveer 17 miljoen in 1900, of ongeveer 1% van de wereldbevolking in dat jaar, toegenomen tot ongeveer 176 miljoen in 2000, of bijna 3% van de globale bevolking in de zeer vroege 21ste eeuw. De bevolking van Mexico groeide van 13,6 miljoen in 1900 tot ongeveer 112 miljoen in 2010. Tussen 1920 en 2000 groeide de bevolking van Kenia van 2.9 miljoen tot 37 miljoen.
Geschat wordt dat de wereldbevolking in 1804 voor het eerst een miljard bereikte. Het duurde nog eens 123 jaar voordat het in 1927 twee miljard bereikte, maar het duurde slechts 33 jaar om in 1960 drie miljard te bereiken. Daarna bereikte de wereldbevolking vier miljard in 1974, vijf miljard in 1987, zes miljard in 1999 en volgens het Bureau van de Telling van Verenigde Staten, zeven miljard in maart 2012. Volgens de huidige prognoses zal de wereldbevolking in 2023 acht miljard bereiken en tegen 2042 waarschijnlijk ongeveer negen miljard. Alternatieve scenario's voor 2050 variëren van een dieptepunt van 7,4 miljard tot een hoogtepunt van meer dan 10,6 miljard. De verwachte cijfers variëren afhankelijk van de onderliggende statistische aannames en de variabelen die worden gebruikt bij projectieberekeningen, met name de vruchtbaarheidsvariabele. Lange-afstandsvoorspellingen tot 2150 variëren van een bevolkingsdaling tot 3,2 miljard in het "lage scenario", tot "hoge scenario's" van 24,8 miljard.
Demografie van de wereld. Klik hier.
Zie Levensverwachting van de wereldbevolking (2023). Klik hier.
Vanaf 2012 is de wereldwijde geslachtsverhouding ongeveer 1,01 mannen tot 1 vrouw. Het grotere aantal mannen is mogelijk te wijten aan de aanzienlijke seksuele onevenwichtigheden die zichtbaar zijn in de Indiase en Chinese bevolking. Ongeveer 26.3% van de globale bevolking is onder de 15 jaar, terwijl 65.9% 15-64 jaar oud is en 7.9% 65 of ouder is. De mediane leeftijd van de wereldbevolking werd geschat op 29.7 jaar in 2014, en zal naar verwachting stijgen tot 37.9 jaar tegen 2050. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is de wereldwijde gemiddelde levensverwachting vanaf 2015, 71,4 jaar, waarbij vrouwen gemiddeld 74 jaar leven en mannen ongeveer 69 jaar. In 2010 werd het globale vruchtbaarheidscijfer geschat op 2.52 kinderen per vrouw. In juni 2012 berekende de Britse onderzoekers het totale gewicht van de menselijke bevolking van de Aarde op ongeveer 287 miljoen ton.
BNP - Wereld. Klik hier.
Bevolking onder armoedegrens - Wereld. Klik hier.
Alfabetisme - Wereld. Klik hier.
De meest gesproken talen ter wereld. Klik hier.
De grootste godsdiensten van de wereld. Klik hier.
Lijst van landen naar inwonertal. Klik hier.
Lijst van landen naar bevolkingsdichtheid. Klik hier.
Bevoklingsgroei
De bevolkingsgrootte fluctueert in verschillende tempo's in verschillende regio's. Niettemin is bevolkingsgroei de langdurige trend op alle bewoonde continenten, evenals in de meeste individuele staten. In de 20e eeuw had de wereldbevolking de grootste toename, van ongeveer 1,6 miljard in 1900 tot meer dan 6 miljard in 2000. Een aantal factoren droeg bij tot deze stijging, waaronder de vermindering van het sterftecijfer in veel landen door verbeterde sanitaire voorzieningen en medische vooruitgang, en een enorme toename van de landbouwproductiviteit toegeschreven aan de Groene Revolutie. In 2000 schatten de Verenigde Naties dat de wereldbevolking met 1,1% op jaarbasis groeide (wat overeenkomt met ongeveer 75 miljoen mensen), tegen een piek van 88 miljoen per jaar in 1989. In 2000 waren er ongeveer tien keer zoveel mensen op aarde als in 1700. Wereldwijd is de bevolkingsgroei gestaag gedaald ten opzichte van de piek van 2,2% in 1963, maar de groei blijft hoog in Latijns-Amerika, het Midden-Oostenen en Afrika ten zuiden van de Sahara.
Zie index Mundi. Vergelijkende kaarten over demografie. Klik hier.
Vanaf 2010 begonnen Japan en sommige landen in Europa met een negatieve bevolkingsgroei (d.w.z. een netto afname van de bevolking in de loop van de tijd), als gevolg van subvervangende vruchtbaarheidscijfers. In 2006 verklaarden de Verenigde Naties dat het tempo van de bevolkingsgroei zichtbaar afnam als gevolg van de aanhoudende wereldwijde demografische transitie. Als deze trend zich voortzet, kan het groeitempo in 2050 tot nul dalen, gelijktijdig met een wereldbevolkingsplateau van 9,2 miljard. Dit is echter slechts één van vele schattingen die door de VN worden gepubliceerd; in 2009 varieerden de VN-bevolkingsprognoses voor 2050 tussen ongeveer 8 miljard en 10,5 miljard. Een alternatief scenario wordt gegeven door statisticus Jorgen Randers, die stelt dat de traditionele projecties onvoldoende rekening houden met de neerwaartse invloed van globale verstedelijking op vruchtbaarheid. Randers "meest waarschijnlijke scenario" onthult een piek in de wereldbevolking in het begin van de jaren 2040 met ongeveer 8,1 miljard mensen, gevolgd door daling.
Het gemiddelde wereldwijde geboortecijfer daalt snel, maar varieert sterk tussen ontwikkelde landen (waar het geboortecijfer vaak op of onder het vervangingsniveau ligt) en ontwikkelingslanden (waar het geboortecijfer doorgaans hoog blijft). Verschillende etniciteiten vertonen ook verschillende geboortecijfers. Sterftecijfers kunnen snel veranderen als gevolg van ziekte-epidemieën, oorlogen en andere massarampen, of vooruitgang in de geneeskunde.
In de biologie is een populatie een aantal van alle organismen van dezelfde groep of soort die in een bepaald geografisch gebied leven en in staat zijn om zich geslachtelijk voort te planten. Het gebied van een seksuele populatie is het gebied waar kruising mogelijk is tussen elk paar in het gebied en waarschijnlijker dan kruising met individuen uit andere gebieden. In de sociologie verwijst de bevolking naar een verzameling mensen. Demografie is een sociale wetenschap die de statistische studie van populaties met zich meebrengt. Bevolking, in eenvoudiger termen, is het aantal mensen in een dorp, stad, regio, land of wereld; populatie wordt meestal bepaald door een proces dat telling wordt genoemd (een proces van het verzamelen, analyseren, samenstellen en publiceren van gegevens).
Populatiegenetica (ecologie)
De populatiegenetica is een onderdeel van de biologie dat zich bezighoudt met de genetica van populaties. Zij heeft een aantal problemen in het typologisch denken in de biologie opgelost. Vooral de laatste tijd zijn de uitbreidingen en aanvullingen van de onderzoekingen van afzonderlijke individuen, die tot dan toe als eenheden van het evolutieproces en als representanten van hun soort hadden gegolden, belangrijker geworden met waarnemingen en 'proeven' en hun statistische verwerking. Het werd steeds belangrijker ook de gemeenschap van de soort nader te bestuderen. Deze wetenschap van de populatiegenetica dringt diep door in de werkwijzen van genetische veranderingen en omvat resultaten van kwantitatief-statistische en experimentele aard op de genverhoudingen en de verschuivingen in de kenmerken binnen een populatie. Wat is een populatie? Een populatie (Johanssen, 1903) is de gemeenschap van kruisende individuen in een bepaald geografisch gebied. Ieder individu daarin beschikt over een deel van het totale allelenbezit, de genenpool van de populatie. Een wetmatigheid in deze genetica wordt beschreven door de wet van Hardy-Weinberg. Dit is een wetmatigheid uit de populatiegenetica. Het werd genoemd naar de Britse wiskundige Godfrey Harold Hardy en de Duitse natuurkundige Wilhelm Weinberg, die het principe in 1908 onafhankelijk van elkaar ontdekten. Aan de hand van deze wet kan men uitgaande van het fenotype, de frequentie van de genotypes berekenen, en omgekeerd. Deze onderscheidt twee modellen:
De ideale populatie met zijn erfelijke constante.
De reële populatie die in tegenstelling tot de vorige zich ontwikkelt.
Gekende theoretische populatiegenetici zijn o.a. Godfrey Harold Hardy, Sewall Wright, J. B. S. Haldane en Ronald Fisher. Gekende populatiegenetici in het forensisch onderzoek en in de genetische genealogie zijn o.a. Maarten Larmuseau en Jean-Jacques Cassiman.
Wereldbevolking
Volgens het United States Census Bureau was de wereldbevolking in 2019 ongeveer 7,55 miljard en dat het aantal van 7 miljard werd overtroffen op 12 maart 2012. Volgens een afzonderlijke schatting van de Verenigde Naties bedroeg de wereldbevolking in oktober 2011 meer dan zeven miljard, een mijlpaal die ongekende uitdagingen en kansen biedt voor de hele mensheid, volgens UNFPA. Volgens documenten gepubliceerd door het United States Census Bureau, bereikte de wereldbevolking 6,5 miljard op 24 februari 2006. Het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties heeft 12 oktober 1999 aangewezen als de dag waarop de wereldbevolking ongeveer 6 miljard bedroeg. Dit was ongeveer 12 jaar nadat de wereldbevolking in 1987, 5 miljard bereikte, en zes jaar nadat de wereldbevolking in 1993 5,5 miljard bereikte. De bevolking van landen zoals Nigeria is niet eens op enkele miljoenen na bekend, dus er is een aanzienlijke foutmarge in dergelijke schattingen. Onderzoeker Carl Haub berekende dat er in de afgelopen 2000 jaar waarschijnlijk meer dan 100 miljard mensen zijn geboren.In de demografie is de wereldbevolking het totale aantal mensen dat momenteel leeft, en werd geschat dat het in maart 2020 7.800.000.000 mensen heeft bereikt. In 2023 zit men al boven de 8 miljard. Het duurde meer dan 2 miljoen jaar van de prehistorie tot ongeveer rond 1800 voor de wereldbevolking 1 miljard bereikte en slechts 200 jaar om dan 8 miljard te bereiken. De wereldbevolking heeft een voortdurende groei doorgemaakt na de Grote Hongersnood van 1315-1317 en het einde van de Zwarte Dood (1347 tot 1352) De hoogste globale bevolkingsgroei, met stijgingen van meer dan 1.8% per jaar, vond plaats tussen 1955 en 1975 – piekend bij 2.1% tussen 1965 en 1970. Het groeipercentage daalde tussen 2010 en 2015 tot 1,2% en zal naar verwachting in de loop van de 21e eeuw verder dalen. De wereldbevolking neemt nog steeds toe, maar er is aanzienlijke onzekerheid over het langetermijntraject als gevolg van veranderende vruchtbaarheidscijfers en sterftecijfers. Het Ministerie van Economie en Sociale Zaken van de V.N. projecteert tussen 9 -10 miljard mensen tegen 2050, en geeft een betrouwbaarheidsinterval van 80% van 10-12 miljard tegen het eind van de 21ste eeuw. De totale jaarlijkse geboorten waren het hoogst in de recente jaren '80 met ongeveer 139 miljoen en vanaf 2011 om hoofdzakelijk constant op een niveau van 135 miljoen te blijven, terwijl de sterfgevallen 56 miljoen per jaar bedroegen en naar verwachting tot 80 miljoen per jaar tegen 2040 zouden toenemen. De mediane leeftijd van de wereldbevolking werd geschat op 30,4 jaar in 2018. Zie Worldometer - Real time wereld statistieken. Klik hier
Bevolking per regio Zie ook worldometers. Klik hier.
Zes van de zeven continenten van de aarde worden permanent op grote schaal bewoond. Azië is het dichtstbevolkte continent, met 4,8 miljard inwoners (2023) die goed zijn voor 60% van de wereldbevolking.
De twee meest bevolkte landen ter wereld, China en India, vormen samen ongeveer 36% van de wereldbevolking.
Afrika is het op een na dichtstbevolkte continent, met ongeveer 1,5 miljard mensen (2023), of 18% van de wereldbevolking.
De 742 miljoen mensen in Europa vormen vanaf (2023) 9% van de wereldbevolking,
Latijns-Amerikaanse en Caribische regio's ongeveer 666 miljoen (8%) herbergen.
Noord-Amerika, voornamelijk bestaande uit de Verenigde Staten en Canada, heeft een bevolking van ongeveer 379 miljoen (2023) (4.6%).
Oceanië, de minst bevolkte regio, heeft ongeveer 45,6 miljoen inwoners (0,5%). Antarctica heeft slechts een zeer kleine, fluctuerende bevolking van ongeveer 1200 mensen die hoofdzakelijk in polaire wetenschapsposten verblijven.
Zie ook populationpyramid /bevolkingsgrootte per land in 2023. Klik hier.
| # | Top tien landen met grootste bevolking, afgeronde getallen. | 2000 | 2015 | 2023 |
| 02 | India | 1.053.000.000 | 1.311.000.000 | 1.428.000.000 |
| 01 | China | 1.270.000.000 | 1.376.000.000 | 1.425.000.000 |
| 03 | Verenigde Staten | 283.000.000 | 322.000.000 | 339.000.000 |
| 04 | Indonesië | 212.000.000 | 258.000.000 | 277.000.000 |
| 05 | Pakistan | 136.000.000 | 208.000.000 | 240.000.000 |
| 07 | Nigeria | 123.000.000 | 182.000.000 | 223.000.000 |
| 06 | Brazilië | 176.000.000 | 206.000.000 | 216.000.000 |
| 08 | Bangladesh | 131.000.000 | 161.000.000 | 172.000.000 |
| 09 | Rusland | 146.000.000 | 146.000.000 | 144.000.000 |
| 10 | Mexico | 103.000.000 | 127.000.000 | 128.000.000 |
| Wereld totaal | 6.127.000.000 | 7.349.000.000 | 4.592.000.000 |
Lijst van grootste metropolen 2023. Klik hier.
Schattingen van de wereldbevolking door hun aard zijn een aspect van de moderniteit, alleen mogelijk sinds het tijdperk van ontdekking. Vroege schattingen voor de wereldbevolking dateren uit de 17e eeuw: William Petty schatte in 1682 de wereldbevolking op 320 miljoen (moderne schattingen die bijna het dubbele van dit aantal bedragen); tegen het einde van de 18e eeuw varieerden de schattingen bijna een miljard (in overeenstemming met moderne schattingen). Meer verfijnde ramingen, die door continenten worden verdeeld, werden gepubliceerd in de eerste helft van de 19de eeuw, bij 600 miljoen tot 1 miljard in de vroege jaren 1800 en bij 800 miljoen tot 1 miljard in de jaren 1840. Het is moeilijk voor schattingen om beter te zijn dan ruwe benaderingen, omdat zelfs moderne bevolkingsschattingen beladen zijn met onzekerheden in de orde van grootte van 3% tot 5%.
Oude en postklassieke geschiedenis
Schattingen van de bevolking van de wereld op het moment dat de landbouw ontstond in ongeveer 10.000 voor Christus varieerden tussen 1 miljoen en 15 miljoen. Zelfs eerder, genetisch bewijsmateriaal suggereert dat rond 74.000 v.Chr. er volgens de catastrofetheorie van Toba tussen 1.000 en 10.000 mensen zouden geweest zijn. Daarentegen, wordt geschat dat ongeveer 50-60 miljoen mensen in het gecombineerde oostelijke en westelijke Romeins Imperium in de 4de eeuw na Christus leefden.
De Pest van Justinianus- die voor het eerst ontstond tijdens het bewind van de Romeinse keizer Justinianus I- zorgde ervoor dat de Europese bevolking tussen de 6e en 8e eeuw na Christus met ongeveer 50% daalde. De bevolking van Europa was meer dan 70 miljoen groot in 1340. De Zwarte Pandemie van de Dood van de 14de eeuw kan de bevolking van de wereld van naar schatting 450 miljoen in 1340 tot tussen 350 en 375 miljoen in 1400 verminderd hebben; het duurde 200 jaar voordat de bevolkingscijfers zich herstelden. De bevolking van China daalde van 123 miljoen in 1200 tot 65 miljoen in 1393, vermoedelijk van een combinatie van Mongoolse Rijk, hongersnood.
Vanaf 2 na Christus hield de Han-dynastie van het oude China consistente familieregisters bij om de belastingen en arbeidstaken van elk huishouden goed te kunnen beoordelen. In dat jaar, werd de bevolking van Westelijke Han geregistreerd op 57.671.400 individuen in 12.366.470 huishoudens, dalend tot 47.566.772 individuen in 9.348.227 huishoudens. Bij de oprichting van de Ming-dynastie in 1368, werd de bevolking van China geraamd dicht bij 60 miljoen. Tegen het einde van de dynastie in 1644, kan het 150 miljoen hebben benaderd. De bevolking van Engeland bereikte naar schatting 5.6 miljoen in 1650 en 2.6 miljoen in 1500. De nieuwe gewassen die vanuit Amerika naar Azië en Europa door Portugese en Spaanse kolonisten in de 16de eeuw werden gebracht worden, verondersteld een bijgedragen aan de bevolkingsgroei. Sinds de introductie van traditionele Afrikaanse gewassen door Portugese handelaren in de 16de eeuw, zoals maïs en cassave steeg eveneens de bevolking in Europa.
De precolumbiaanse bevolking van Amerika is onzeker; historicus David Henige noemde het "de meest onbeantbare vraag ter wereld.". Tegen het eind van de 20ste eeuw, schatte men het aantal mensen op 55 miljoen. Ontmoetingen tussen Europese ontdekkingsreizigers en bevolkingsgroepen in de rest van de wereld introduceerden vaak lokale epidemieën van buitengewone hevigheid. Volgens de meest extreme wetenschappelijke beweringen stierf maar liefst 90% van de Indiaanse bevolking van de Nieuwe Wereld aan oude wereldziekten zoals pokken en mazelen. Door de eeuwen heen, hadden de Europeanen hoge graden van immuniteit tegen deze ziekten ontwikkeld, terwijl de inheemse volkeren geen dergelijke immuniteit hadden.
Percentage urbanisatie. Slechts 3% van de wereldbevolking woonde in stedelijke gebieden in 1800; dit percentage was gestegen tot 47% in 2000 en bereikte 50,5% in 2010. Tegen 2050 kan het aandeel 70% bereiken." Tijdens de Europese landbouw- en industriële revoluties nam de levensverwachting van kinderen dramatisch toe. Het percentage kinderen geboren in Londen dat vóór de leeftijd van vijf stierf daalde van 74.5% in 1730-1749 tot 31.8% in 1810–1829. Tussen 1700 en 1900, nam de bevolking van Europa van ongeveer 100 miljoen tot meer dan 400 miljoen toe.
De bevolkingsgroei in het Westen groeide sneller na de invoering van vaccinatie en andere verbeteringen in de geneeskunde en sanitaire voorzieningen. De verbeterde materiële voorwaarden leidden in Groot-Brittannië in de 19de eeuw tot de bevolking van 10 miljoen tot 40 miljoen. De bevolking van het Verenigd Koninkrijk bereikte 60 miljoen in 2006. De Verenigde Staten zagen hun bevolking groeien van ongeveer 5.3 miljoen in 1800 tot 106 miljoen in 1920, meer dan 307 miljoen in 2010.
De eerste helft van de 20e eeuw in het keizerlijk Rusland en de Sovjet-Unie werd gekenmerkt door een opeenvolging van grote oorlogen, hongersnoden en andere rampen die grootschalige bevolkingsverliezen veroorzaakten (ongeveer 60 miljoen overtollige sterfgevallen). Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie daalde de Russische bevolking aanzienlijk – van 150 miljoen in 1991 tot 143 miljoen in 2012 – maar tegen 2013 leek deze daling te zijn gestopt.
Veel landen in de ontwikkelingslanden hebben sinds het begin van de 20e eeuw te maken gehad met een zeer snelle bevolkingsgroei als gevolg van economische ontwikkeling en verbeteringen in de volksgezondheid. De bevolking van China steeg van ongeveer 430 miljoen in 1850 tot 580 miljoen in 1953 en bedraagt nu meer dan 1,3 miljard. De bevolking van het Indiase subcontinent, dat in 1750 ongeveer 125 miljoen bedroeg, steeg tot 389 miljoen in 1941; vandaag zijn India, Pakistan en Bangladesh samen goed voor ongeveer 1.63 miljard inwoners. Java had ongeveer 5 miljoen inwoners in 1815; zijn huidige opvolger, Indonesië, heeft nu een bevolking van meer dan 140 miljoen. In enkel eeuwen is de bevolking van Brazilië van ongeveer 17 miljoen in 1900, of ongeveer 1% van de wereldbevolking in dat jaar, toegenomen tot ongeveer 176 miljoen in 2000, of bijna 3% van de globale bevolking in de zeer vroege 21ste eeuw. De bevolking van Mexico groeide van 13,6 miljoen in 1900 tot ongeveer 112 miljoen in 2010. Tussen 1920 en 2000 groeide de bevolking van Kenia van 2.9 miljoen tot 37 miljoen.
Geschat wordt dat de wereldbevolking in 1804 voor het eerst een miljard bereikte. Het duurde nog eens 123 jaar voordat het in 1927 twee miljard bereikte, maar het duurde slechts 33 jaar om in 1960 drie miljard te bereiken. Daarna bereikte de wereldbevolking vier miljard in 1974, vijf miljard in 1987, zes miljard in 1999 en volgens het Bureau van de Telling van Verenigde Staten, zeven miljard in maart 2012. Volgens de huidige prognoses zal de wereldbevolking in 2023 acht miljard bereiken en tegen 2042 waarschijnlijk ongeveer negen miljard. Alternatieve scenario's voor 2050 variëren van een dieptepunt van 7,4 miljard tot een hoogtepunt van meer dan 10,6 miljard. De verwachte cijfers variëren afhankelijk van de onderliggende statistische aannames en de variabelen die worden gebruikt bij projectieberekeningen, met name de vruchtbaarheidsvariabele. Lange-afstandsvoorspellingen tot 2150 variëren van een bevolkingsdaling tot 3,2 miljard in het "lage scenario", tot "hoge scenario's" van 24,8 miljard.
Demografie van de wereld. Klik hier.
Zie Levensverwachting van de wereldbevolking (2023). Klik hier.
Vanaf 2012 is de wereldwijde geslachtsverhouding ongeveer 1,01 mannen tot 1 vrouw. Het grotere aantal mannen is mogelijk te wijten aan de aanzienlijke seksuele onevenwichtigheden die zichtbaar zijn in de Indiase en Chinese bevolking. Ongeveer 26.3% van de globale bevolking is onder de 15 jaar, terwijl 65.9% 15-64 jaar oud is en 7.9% 65 of ouder is. De mediane leeftijd van de wereldbevolking werd geschat op 29.7 jaar in 2014, en zal naar verwachting stijgen tot 37.9 jaar tegen 2050. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is de wereldwijde gemiddelde levensverwachting vanaf 2015, 71,4 jaar, waarbij vrouwen gemiddeld 74 jaar leven en mannen ongeveer 69 jaar. In 2010 werd het globale vruchtbaarheidscijfer geschat op 2.52 kinderen per vrouw. In juni 2012 berekende de Britse onderzoekers het totale gewicht van de menselijke bevolking van de Aarde op ongeveer 287 miljoen ton.
BNP - Wereld. Klik hier.
Bevolking onder armoedegrens - Wereld. Klik hier.
Alfabetisme - Wereld. Klik hier.
De meest gesproken talen ter wereld. Klik hier.
De grootste godsdiensten van de wereld. Klik hier.
Lijst van landen naar inwonertal. Klik hier.
Lijst van landen naar bevolkingsdichtheid. Klik hier.
Bevoklingsgroei
De bevolkingsgrootte fluctueert in verschillende tempo's in verschillende regio's. Niettemin is bevolkingsgroei de langdurige trend op alle bewoonde continenten, evenals in de meeste individuele staten. In de 20e eeuw had de wereldbevolking de grootste toename, van ongeveer 1,6 miljard in 1900 tot meer dan 6 miljard in 2000. Een aantal factoren droeg bij tot deze stijging, waaronder de vermindering van het sterftecijfer in veel landen door verbeterde sanitaire voorzieningen en medische vooruitgang, en een enorme toename van de landbouwproductiviteit toegeschreven aan de Groene Revolutie. In 2000 schatten de Verenigde Naties dat de wereldbevolking met 1,1% op jaarbasis groeide (wat overeenkomt met ongeveer 75 miljoen mensen), tegen een piek van 88 miljoen per jaar in 1989. In 2000 waren er ongeveer tien keer zoveel mensen op aarde als in 1700. Wereldwijd is de bevolkingsgroei gestaag gedaald ten opzichte van de piek van 2,2% in 1963, maar de groei blijft hoog in Latijns-Amerika, het Midden-Oostenen en Afrika ten zuiden van de Sahara.
Zie index Mundi. Vergelijkende kaarten over demografie. Klik hier.
Vanaf 2010 begonnen Japan en sommige landen in Europa met een negatieve bevolkingsgroei (d.w.z. een netto afname van de bevolking in de loop van de tijd), als gevolg van subvervangende vruchtbaarheidscijfers. In 2006 verklaarden de Verenigde Naties dat het tempo van de bevolkingsgroei zichtbaar afnam als gevolg van de aanhoudende wereldwijde demografische transitie. Als deze trend zich voortzet, kan het groeitempo in 2050 tot nul dalen, gelijktijdig met een wereldbevolkingsplateau van 9,2 miljard. Dit is echter slechts één van vele schattingen die door de VN worden gepubliceerd; in 2009 varieerden de VN-bevolkingsprognoses voor 2050 tussen ongeveer 8 miljard en 10,5 miljard. Een alternatief scenario wordt gegeven door statisticus Jorgen Randers, die stelt dat de traditionele projecties onvoldoende rekening houden met de neerwaartse invloed van globale verstedelijking op vruchtbaarheid. Randers "meest waarschijnlijke scenario" onthult een piek in de wereldbevolking in het begin van de jaren 2040 met ongeveer 8,1 miljard mensen, gevolgd door daling.
Het gemiddelde wereldwijde geboortecijfer daalt snel, maar varieert sterk tussen ontwikkelde landen (waar het geboortecijfer vaak op of onder het vervangingsniveau ligt) en ontwikkelingslanden (waar het geboortecijfer doorgaans hoog blijft). Verschillende etniciteiten vertonen ook verschillende geboortecijfers. Sterftecijfers kunnen snel veranderen als gevolg van ziekte-epidemieën, oorlogen en andere massarampen, of vooruitgang in de geneeskunde.
Continent met de grootste bevolkingsdichtheid.